Wintersport op z’n Frans
Tekst: Eric Afman / Foto’s: Ronnie Afman.
Op vrijdag vertrekken we om 14.30 uur richting Frankrijk. We stoppen even bij de McD in Maastricht en komen tegen tienen aan in Nancy, waar we overnachten in het In Hotel in Nancy. Voor maar 35 euro heb je een (basic) kamer en voor 5 euro p.p. ontbijt. Er gaat echter iets mis met onze communicatie met de receptionist, er is iets ‘Lost in Translation’, zeg maar. In plaats van twee bedden krijgen we beiden een kamer en aangezien dat nog steeds goedkoop is, laten we het zo. Goed uitgerust gaan we de volgende ochtend na het ontbijt verder voor nog een rit van een uur of zes over de tolweg via Lyon naar Les Menuires bij Val Thorens. Daar komen we iets te vroeg aan om onze sleutel direct in ontvangst te nemen. Aangezien het weer goed is, pakken we even een terrasje. Dat zal deze week niet voor het laatst zijn. Om vier uur kunnen we ons alsnog aanmelden en krijgen we de sleutels en wegwerpbedlinnen. Het appartement is berekend op zes personen. Omdat het goedkoop is verrast het ons niet dat bepaalde dingen niet meer in beste staat zijn, maar wat wel tegenvalt is dat er geen bank staat, of iets anders met een zachte zitting en leuning. We kunnen alleen gebruik maken van de houten stoelen aan de eettafel. We pakken de rest van de kussens uit de kast en gebruiken die maar om iets comfortabeler te zitten.
We hebben dit jaar eigen ski’s gekocht en hoeven dus niet bij de Location de Ski langs voor huurski’s. Lessen doen we ook niet meer aan, dus we hebben de tijd aan onszelf. Zoals verwacht is de zondag, onze eerste skidag, een hele mooie qua weer. De zon schijnt de hele dag en de sneeuw heeft er nog geen last van. Het skigebied Trois Vallees, omvat de dorpen Les Menuires, Val Thorens, Courchevel (1850, 1650 en 1550), St. Martin de Belleville, Meribel en La Tania. Er is 600 km aan pistes en daarnaast kun je ook prima terecht. Het hoogste punt is zo’n 3200 meter en dan kun je afdalen tot 1300 meter. Dat lukt in het begin nog wel, maar in de loop van de week zal de sneeuw op die laagtes snel papperig worden. De enige dag dat het weer minder is dan perfect, is de maandag, als het sneeuwt, waait en de temperatuur fiks zakt. Net als wij naar de gletsjer bij Val Thorens gaan. Dat wordt een kort bezoekje, we zoeken snel weer de lagere pistes op. De rest van de dagen is het weer net als op zondag fantastisch. We verkleuren dan ook snel. Is het niet op de pistes, dan wel op de terrasjes op de berghellingen, genietend van een chocolat chaud (hete chocolademelk met slagroom) of een 7-up of biertje (voor Ronnie). Het Chalet de Neiges is ons favoriete terras, dat is het laatste station voor onze dagelijkse slotafdaling naar het appartement.
Eten maken we deze week niet zelf (net als thuis, zeg maar 😉 ), daarvoor zijn er genoeg restaurants in het dorp. Het gekke is alleen dat we in sommige restaurants direct worden begroet, terwijl we in enkele andere compleet worden genegeerd. Daar vertrekken we weer snel. Ook is er een restaurant waar ze erg zuinig zijn met ruimte per tafeltje. We worden aan een tafeltje gezet waarnaast op een paar centimeter afstand van Ronnie een kaasfondue staat te branden. Dat voelt niet prettig en omdat ze ons geen ander tafeltje willen geven zijn we ook daar weer snel vertrokken. Om vervolgens in een pannenkoekrestaurant terecht te komen. Die pannenkoeken (met ham en sla erbij) zijn supergoedkoop en erg lekker. Ook overdag is het goed toeven op de terrasjes van de restaurants in Val Thorens en Courchevel.
Nog een paar losse weetjes:
– We weten niet waarom, misschien zien we er intimiderend uit, maar we zitten vaak met z’n tweeën in vier- en zespersoons liftjes. Niet over zeuren, gewoon genieten van de ruimte.
– Gelukkig kent het gebied in de lagere regionen ook pistes tussen de bossen door. En we vinden ook een route waar we off-piste tussen de bomen door kunnen skiën.
– Op dinsdag leggen we het gebied en onze skikunsten op foto en video vast. Op woensdag komen daar nog wat capriolen bij. We skiën over de camera heen en Ronnie probeert dat ook achterwaarts. Dat lukt niet echt en de camera wordt net geschampt maar overleeft het.
– Er zijn twee altiports (luchthaventjes) in het gebied, met ultrakorte landingsbanen. Spectaculair om de vliegtuigjes te zien aankomen en vooral vertrekken.
РOp donderdag zien we ook een ander vliegtuig: een reddingshelikopter landt vlak naast een piste waar wij net zijn aangekomen. Er wordt ̩̩n persoon ingeladen, een andere is mogelijk in een te slechte toestand om te vliegen en een derde wordt in banaan naar beneden geskied. We filmen het vertrek van de helikopter.
We hebben het appartement tot zaterdagochtend maar onze laatste skidag is wat ons betreft vrijdag. Op de heenweg zagen we op zaterdag dikke files vanaf de kant van de skioorden. We eindigen onze skivakantie met prikwerk over de papsneeuw (en dat in dat warme weer) naar ons appartement, dat we schoongemaakt achterlaten. Omdat we op tijd weg willen, kunnen we niet wachten tot ze het appartement aan een inspectie onderwerpen, dus we hopen maar dat we de volledige 200 euro aan onderpand terugkrijgen. Zo niet, dan volgen er acties! 😉 Omdat we al om 15.20 uur vertrekken, kunnen we zelfs tot aan Nancy rijden, zonder files. En raad eens waar we overnachten… De volgende dag zie ik allerlei flitspalen die we op de terugweg niet hebben gezien in het donker. Hmmm. Tomtom stuurt ons via Luxemburg richting Keulen. Op zich niks mis mee, ware het niet dat de Duitsers hebben besloten dat ze een stukje snelweg van zeg maar 100 a 200 meter willen herstellen en ze daarvoor twee van de drie rijbanen dichtgooien. Hierdoor staan we vijf kwartier in een file van 5 a 6 kilometer! DANKE VIELMALS, DEUTSCHE FREUNDE!!! Eenmaal op de A31, scheuren we met 170 km per uur om de schade iets in te halen. Om half vier zijn we thuis en kunnen we uitpakken. En weer zit een vakantie erop!
Next stop: USA – van Portland aan de Stille Oceaan naar New York aan de Atlantische Oceaan. Maar dat duurt nog een halfjaar, dus doe ondertussen maar even iets voor jezelf.
O ja, hieronder de foto’s!
